BU KADARI DA OLMAZ DEDİRTEN

   Gazete yerimde, MUNZUR SUYUN dağıtım yetkili satıcısı ile oturuyorduk. İçeri tanımadığım bir bey efendi girdi. Gazete aldı. Dergilere baktı. Aradığı dergiyi bulamadı. Dayalı döşeli bir evi varmış. Apart usulü, kiraya vermek istediğini söyledi.
    Buralı olan hemşerimiz. İzmir de oturuyormuş. Memur emeklisi. Oturdu. Sohbet ettik. Munzur menşeli su ikram ettim. Munzur Suyun Yetkilisi,’ İzmir’de Munzur Suyunu içebiliyormuşsunuz.’ Diye sordu. Misafir, ’Evet içiyoruz.’ Dedi. Tunceli ile İzmir fiyatlarını karşılaştırdılar. Misafir, ‘ Munzur yetkilisine bakarak,’ bizde 0,5 küçük pet su 2,5 lira, Burada, suyun memleketinde, Tunceli’de, kızlarım, iki küçük su,0,5, bir büfeden, aldılar. Kafeteryadan, lokantadan, almadılar.10 lira ödediler. Tanesini 5 liraya aldılar. Bu bizi şaşırttığı kadar. Çok ta üzdü. Övündüğümüz Tunceli’ye ,büyük bir özlemle geldik. Umduğumuzu bulamadık. İnsanları, çok değişmiş. Dışarıda, bizim oralarda, Tunceliler, güvenilir, saygın insanlardır. Memleketimde, eskinin güvenilir, saygın insanlarını göremedim.’ Dedi. Bizde şakın ve üzgündük. Sıradan bir büfede bu yapılan çok çirkindi. Üzücüydü.
    Munzur Suyun Yetkili satıcısı, misafire, ‘Haklısınız.0,5 suyu 140 kuruşa alıp,3 liraya,5 liraya satmak, fırsatçılıktır. Âdeta çalmaktır. Bize yakışmayanıdır. Ne yazık ki bu tür fırsatçı, doyumsuz, bencil, insanlarımız çıkıyor.’ Dedi.
   Belediye Başkanlığı yapmış. Toplumu çok iyi tanıyan, kültürlü bir arkadaşımız, komşu bir ilde, yakın akrabalarının düzenlediği düğün törenine katılmış. Dönüşte misafirim oldu. Düğünü, komşu ili sordum. Düğün, katılımlı güzel geçmiş. O, ilde oturan insanların, Tunceliler hakkında anlatımları onu çok üzmüş. Tuncel’ini, görmek, gezmek için gelmişler. Tuncel’inin doğasını, toplumsal özgürlükçü yaşamını çok sevmişler. Sevmedikleri, esnafının, misafirlere uyguladıkları fiyatlar. Dünyanın en lüks ülkesine gitseydik bu pahalılığı göremezdik. Diyorlarmış. Onlarda su fiyatlarından şikâyetçilermiş. Çoğunlukla 5 liradan içmişler. Lokantalarda, adet soyulduk. Demişler. Otelde yataklar, gecelik Bin Lira.5 yıldızlı, Hilton benzeri otellerin fiyatlarında. Bunları Tuncelilere hiç yakıştırmadık. Bir daha gitmeyiz. Diyorlarmış.
   Bizi, hepimizi üzen, bu keyfiliklere dur diyen, kontrol eden yasaklayan, bir makamın, yetkilinin olmayışıdır. Bu keyfilikleri ileteceğimiz bir makam bulamadığımızdan, yaşanan, bu keyfilikleri iletemiyoruz. Soyguncular, halkı soymaya devam ediyorlar.
     +        +        +
     Bir başka tanıdık bir arkadaş yanında tanımadığım biriyle geldi. Gülerek,’ Hocam bu arkadaş dış illerden gelmiş geçici bir süre burada kalacak. Hamamda yıkanıp, temizlenmek istiyor. Onun içinde hamamı soruyordu. Aldım hamama, götürdüm Hamam çoktan beri kapalıymış. Benimde haberim yok. Dönüp geri geldik. Hocam Hamam belediyenin. Belediyenin ihtiyacı, kadar elamanı var. İhtiyaç duyduğunda da elaman alabilecek yetkisi var. Kendileri, belediye yapamıyorsa, yapabilen birine versinler. Çokça, işsiz insanımız var. Yapamıyorlarsa, yapan birine versinler. Bir kaç insanımız için ekmek kapısı olduğu gibi, ihtiyaç duyulan, bir hizmeti de, halkın hizmetine sunmuş olurlar. Belediye Başkanının bundan haberi yok mu? Buna nasıl izin verir. Senden ricam bunu köşenizde yazın. Belki bir belediye yetkilisi okur. Dedi.
    ‘ Olur. Dedim. Yazdım
      +       +     +.
    Hastaneye ilaç yazdırmak için gittim. Yoğunluk yoktu. Sakindi. Gözlemlediğim beni sevindiren, hastaların, çalışanlarının, hemen hepsinin, geçen yıl olduğu gibi, maskeli oluşları oldu.
    Sordum. Kalp hastalıkları için ihtiyaç duyulan, Tunceli Halkının dört gözle bekledikleri ANJU cihazları gelmiş. Anjiyo yapacak doktorların eğitimi, ,hazırlıkları, henüz tamamlanmadığından anjiyo yapımına henüz başlanmamış.
    Benim gibi yaşlı bir arkadaşımda ilaç yazdırmak için hastanedeydi. Beni görünce geldi.’ Hoca, geçen yıl, ilaç yazdırmak için hastaneye kadar gelmiyorduk. Eczacılar hallediyorlardı. Dün basın dada vardı. İnşallah tekrar geçen yıl ki gibi yaparlar. Bizi hastaneye kadar yormazlar. Dedi.
     ‘İnşallah.’ Dedim.