O, BİZİM DAĞLARIMIZIN ZENGİNLİĞİDİR

   Silahlı çatışmaların olmadığı, 90’lı yıllar öncesiydi. Her taraf güvenli, piknik alanlarıydı. Hafta sonları, Pülümür, Munzur çaylarının kıyıları piknik yapanlarla dolar, taşardı. Pülümür vadisinde çığ, kar tehlikesine karşı Karayollarının bakım evi vardı. Bakım evinin, çayın kıyısında her türlü meyvenin olduğu bakımlı bir bahçesi vardı. Hafta sonları oraya piknik yapmaya giderdik. Dağlarımıza zenginlik katanla, ilk kez orada tanıştık. İhtiyacımız olan her türlü hazırlığı yapan arkadaşlar, salata için soğan almayı unutmuşlardı. Soğansız salatanın lezzetli olmayacağını söyleyen hanımlara, çevreyi yakından tanıyan arkadaşın biri,’ rahat olun ben size ihtiyacınız olan soğanı getireceğim. Üstelik bugüne kadar tatmadığınız lezzette soğanı getireceğim.’Dedi. Üstündeki şortu ile koşup suyu geçerek karşı dağa tırmandı. Hepimiz merakla arkasından baktık.’Soğan ne arar oralarda dedik.’Biz merakla beklerken elindeki naylon poşetle çıkıp geldi.
Serili sofraya döktükleri soğan değildi. Ama soğana yakın büyüklükte beyaz sarımsaklardı. İlk kez tanıştığımız bu yarattığı herkes eline alarak inceledi. Kokladı. Bu resmen sarımsaktı. Hanımlar’sarımsak acı olur. Koku yapar. Salataya tat vermez dediler.’Dediler. Sarımsağı getiren arkadaş, soyup parçalayarak uzattı.’Bakın.’ dedi.’Acısı yoktur. Kokmaz dedi.’Hayret. Elimize aldığımız, koklayıp dişlediğimiz sarımsak gerçekten acı değildi. Üstelik bildiğimiz sarımsak gibi kokmuyordu. Yapılan salataya lezzet veren sarımsağı toplamak için, o gün, kadın erkek hepimiz suyu geçerek dağa tırmandık.
   O gün orada tanıştığımız DAĞIN SARIMSAĞINI toplamak için hafta sonları piknik bahane olurdu. O günden sonra, sarımsak ihtiyacımızı bakkaldan çok dişli, acı, kokulu sarımsağı alarak değil. Dağdan topladığımız soğan büyüklüğünde tek diş kokusuz, acısı yüzde yüz organik sarımsakla karşılıyorduk. Takı, DAĞ SARMISAĞI bakkallara endam edinceye kadar.
   Dağlarımızdaki saklı hazinenin ünü kısa sürede yayıldı. Dersimin en değerli patentli ürünü olarak ünlendi. Ünü ülke sınırlarını aştı. Yurt içinden, yurt dışından Dersime gelenlerin götürdükleri öncelikli kıymetli hediye oldu.
   Dağlarımızdaki bu yeraltı zenginliğimiz, aşırı talep ve bilinçsizce çıkarılması, yağmalanması sonucu soyu tükenme noktasına geldi.
   Bu tahribatı, bu yeraltı zenginliğimizin tükenme noktasına geldiğini gören, duyarlı Dersimliler harekete geçti. Dağdaki zenginliğimizin tükenmesini önlemek için düz ovaya tarlalara, sebze bahçelerine, indirdiler. Yeniden üremeleri, çoğalmaları, tükenmemeleri için elleriyle toprağa gömdüler.
   Bu yeraltı zenginliğimizin soyunun tükenmesine gönlü razı olmayan, seyirci kalmayanlardan biride Eski bir ziraatçı olan, DERSİMDE İKLİM GAZETESİNİN Sahibi ERGÜDER ÖNER oldu. İkamet ettiği Anakaradan vurup geldi. Örnek bir girişimcilik örneği sergileyerek PERTEK TERMAL TESİSLERİNİN Sahibi SELAHATTİN ŞEREFOĞLUNUN Termal Tesislerinin yanı başında tahsis ettiği alana 800 Kg Dağ sarımsağı dikerek, Soyu tükenmekte olan bu yeraltı zenginliğimizi koruma altına aldı.
  Tunceli Tarım İl Müdürlüğü de bu yeraltı zenginliğimizin soyunun tükenmesine seyirci kalmadı. Bütün Dersimin çiftçilerine örnek olması için 5000 metrekarelik bir alanı bu zenginliğimizin üretilmesine tahsis etti. Uzman bir ziraat mühendisinin yönetiminde yapılacak üretim, bütün çiftçilerimize örnek olacak. Desteklenecek teşviklerle çiftçilerimizin, tarlalarında, sebze bahçelerinde bu nadir ürünü üretmeleri sağlanacaktır.
   O, bizim dağlarımızın zenginliğidir. Başka dağlarda iklimlerde yetişmeyen, sadece Dersimin Dağlarında yetişen doğa zenginliğimizdir. Başka dağlarda iklimlerde yetişmeyen, GÜLİKLER, ÇAĞÇUR MANTARILARI, bin bir çiçekler gibi, Onu korumak kollamak, gelecek nesillere bırakmak, ERGÜDER ÖNER gibi bütün Dersimlilerin görevi olmalıdır.