DENİZ GÖZLÜYÜ KAYBETTİK

   Masmavi gözleri ile bir denizdi o. İçinde bin bir rengin, bin bir canlının, yaşadığı, koca bir denizdi. O gözler, o kadar büyüktü ki, koca bir deniz gibiydi.
   Bir deniz kadar büyük, masmavi gözler, gecenin bir vaktinde yaşama doymadan, yaşamın baharında, bir daha açılmamak üzere kapandı. Karanlık bir gecede, denizlerin gecenin sessizliğini yaşadığı, gecenin karanlığında, kapandı O gözler. O gece, kapandığı gece, denizler daha çok karanlığa büründü. Sarı saçları, dökülen Sonbahar yaprakları gibi Van Gölünün kıyısına serpildi. Küçük deniz, Van gölü, estirdiği yelle, okşadı o saçları.
   Gece geç saatlerdi. Uyumak üzereydim. Telefonum çaldı. Gecenin bu vaktinde çalan telefon, hayra alamet değildi. Açtım. Oğlum Güraydı. Ağlıyordu.’ Cemoyu kaybettik. Baba.’ dedi. Deniz gözlüye Güray hep CEMO derdi. Bir müddet önce televizyondan izlemiştim. Kelimeler boğazıma düğümlendi. Bir şey diyemeden telefonu kapattım. Deniz gözlüyle, geçmişte gezintiye çıkınca, uyuyamadım.
   Deniz Gözlüyü, kaybetmenin üzüntüsünü, Dersimde, sokakta karşılaştığım hemen herkes yaşıyordu. Bir şey diyemeden üzüntüden başını sallayanların yanında, üzüntüsünü benimle paylaşanlar, Başsağlığı dileyenler, çoktu. Deniz gözlüyü kaybetmenin üzüntüsünü yaşıyorlardı. Eski milletvekilimiz Hasan GÖYÜLDAR, günün erken saatlerinde Ankara’dan aradı. Üzgündü. Bize, gazetecilere, başsağlığı diliyordu. İlginç anısı, Deniz Gözlü ile Ovacık, Munzur Vadisinde yanan Ormanların söndürülüşünde tanışmışlar. Göyüldar,’ Haklısın Hocam.’ Bir deniz büyüklüğünde, renginde gözleri vardı.’ dedi.
   Deniz Gözlü, yoksul bir ailenin çocuğuydu. Yoksulluğundan yakınmayacak kadar gönlü, bir deniz kadar zengin, onurluydu. Üniversiteyi okuyamamış. 17 yaşında gazeteciliğe başlamıştı. Deniz Gözlü, CEMO, arkadaşları tarafından sevilen güvenilen bir gazeteciydi. Yaptığı haberler, hep konuşulmuş. Ülke çapında Ses getirmişti.
   Son yolculuğunda, cenaze töreninde bütün Dersim Halkı, on binler oradaydı. Onu yalnız bırakmamışlardı. Ona yakışan bir törenle sonsuzluğa yolcu ettiler.
   Çalıştığı ajansın Genel Müdür Yardımcısı, Türkiye Gazeteciler Sendikası Başkanı, 94 sivil toplum kuruluşu adına Son yolculuğunda yanındaydılar. Dersim Halkını yalnız bırakmamışlardı.
  Son yolculuğuna katılamadıkları için üzüntülerini belirten, Cezaevinde tutuklu gazeteciler, Nedim Şener’le, Mustafa Balbay’da Dersim Halkına başsağlığı diliyor, acısını paylaşıyorlardı.
   Deniz gözlü gazeteci, Alkışlarla, karanfillerle, sonsuza dek uyuyacağı köyüne uğurlanırken, annesinin, yakınlarının susmayan feryatları, Dersim sokaklarında yankılanıyordu.
   Deniz Gözlü, gözlerinin rengini denizlerden almıştı. Denizler kadar zengin, denizler kadar büyüktü.
   Onu hep gülen yüzü, Deniz mavisi gözleri, sarı saçları ile hatırlayacağız…

Fikri TAŞ