Yemin

Galiba en son askerde, bir topa elimi dayayıp bağıra çağıra yemin etmiştim ben...
Ailem gelmişti; içleri gurur, gözleri nemle dolmuştu.
Sesimiz gür çıktı diye komutanlar mutlu olmuştu.
Yemin önemlidir bizde...
Bir müessesedir, ritüeldir.
Vesikasız güvencedir. Hakikatin oral tescilidir.
Neredeyse konuşmayla başlarız yemin etmeye de:
“-Valla de!”
“-Valla billa...”
“-Ölümü öp bak!”
* * *
“Milli ant”la kurulmuş bir ülkeyiz.
Okul yıllarında sütten çok ant içmişizdir.
Camide ibadet yemini ederiz; nikâhta saadet, kışlada cesaret...
Ticaret yeminledir bizde; siyaset yeminle...
Hatta mali müşavirler, murakıplar, tercümanlar, yemini meslek haline getirmişlerdir.
Herkesin ahtı mezhebincedir. O kadar ki, “Bana yeminini söyle sana kim olduğunu söyleyeyim” denilebilir:
Kuran’a el basanlar şeriatçıdır.
Bayrakla silah tutanlar ittihatçıdır.
Söz verirken tek ayağını kaldıranlar yalancıdır.
“Şerefi ve namusu üzerine...” ant içer asker...
Kabadayı, “Anam avradım olsun ki...” der.
Dilenci, “Çocuğumun ölüsünü öpiym ki” diye yemin eder.
Tabana inildikçe liste çeşitlenir, ilginçleşir, vahşileşir:
“Allah belamı versin ki...”
“Kuran Mushaf çarpsın ki...”
“Şu kapıdan çıkmak nasip olmasın ki...”
“İki gözüm önüme aksın ki...”
“Gençliğimin hayrını görmeyeyim ki...”
“Bütün şehir üstümden geçsin ki...”
* * *
Kurnaz çocuk “Yeşil tuttum bir Allah” diye kandırır yaşıtını...
Sefer dönüşü ihanete uğrayan kaptan “Biz sonsuza dek birlikte olmaya yemin etmedik mi” diye kurşunlar karısını...
Kan davalı, “Yeminim var, alacağım canını” diye vurur hasmını...
Yeminden dönmek, takım değiştirmek gibi cehennemlik suç sayılır. Çünkü verilmiş sözün teminatıyla yürüyen ilişkilerde, bozulmuş yemin, kaymış zemin demektir.
* * *
Lakin işin derinine inerseniz, başka bir boyut sezersiniz:
Bunca yemin tutkusu, olsa olsa çok yalanla alakalıdır.
Sokaktan biliriz ki en çok yemin edenler, en yalancılardır.
Nasıl ödlek, mezarlıkta yüksek sesle ıslık çalarak korkusunu bastırırsa, nasıl kadın satıcısı sürekli ahlaktan dem vurursa, şarlatan da hababam yemin billah ederek gizler palavrasını...
Yemin, yalanın örtüsüdür.
* * *
Bunca zaman, bunca tutulmamış söz, gerçekleşmemiş vaat, dönülmüş yemin, kafada ufalanmış ekmek görmüş ve nihayetinde yalana doymuş bir toplumun, bugünkü Meclis yeminine bu kadar önem atfedilmesini, yeminlerden krizler üretmesini anlamlandırmak zor...
Yine de biz, içilmiş içilecek antların, edilmiş edilecek yeminlerin, verilmiş verilecek sözlerin tutulmasını dileyelim, yemin esnasında milletvekillerinin iki ayağının yerde olup olmadığına dikkat edelim ve buradan hepsine selam edelim:
Meclisiniz kavgasız, yemininiz yalansız olsun!
Hadi hayırlı olsun!