"İlle dostun bir tek gülü yaralar beni" demiş Pir Sultan dar ağcında taşlanırken, mısayıbının attığı gül sonunda..
Bizlerin yaraları yüzlerce yıldır kanıyor yeni yaraların açılmasına bu topraklar artık kaldıracak güçte değil, çünkü o güç her geçen sürede bölündükçe kaybolmakta.
Dost dostla uğraştıkça bu topraklarda her şey kaybolmakta, dili artık kayboldu diye biliriz, kültür, inanç, siyasi yapısı, dayanışma ruhu, direnci, duruşu, bu kaybolanlar sadece salon etkinliği ile geçiştirilmekte, hayatımızın temel taşı olmaktan çıkmış durumda.
İlle bir yara daha açmanın kime ne faydası olacak her şey bu kadar kaybolmaktayken, demokrasiyi savunurken kendi içinde uygulamamak, sadece kendi doğrularını diretmek, dost deyip her fırsatta bir birine vurmak, kime ne kazandırıyor. Sadece şu gerçekliği var bu dost kavgalarının, dersime büyük zarar verdiği.
Gerçek sorunlarımız ile mücadeleyi unutturuyor, bitmekte olan değerlerimiz tümden yok oluyor. Kimin ne yanlışı varsa fanatik taraftar gibi savunmak yerine onu eleştirip, düzeltirse bu dostluklar devam eder Onlarca değerin ruhunu incitmemek için..
Pir Sultan'ın yaşadığı acıyı yaşatmayalım bu topraklara. Ya hep beraber ya hiç birimiz, sokaktaki slogan olarak kalmasın...
Yeni gelen gençliğe bakarsanız neler kaybettiğimizi göreceksiniz, gerçek bir göz ile..
