Ağlayan Kayalıklar ağlarken Rümeysaya ağıtlar rüzgârla yükselirken Buyer Anadan unutulur mu bu acı dert keder unutulmaz tabi ki de yüreklere leke olup düşer acı bir şekilde. Bir baba haftalardır ararken kızını acısının ana kaynağı yollar yapılır. Niye mi diye sormam yüreğim sordurmaz çünkü Hz. Mevlana’yı hatırlayıp dururum işte tam o an söz dilden değil yürekten çıkmalı diye...
Kaç yürek dayanır bu acıya, kaç göz şahit olur bu kedere, kaç kulak misafir olur yakılan ağıtlara, bir baba bir anne Pülümür’den ister Kızını canını cananını ve geleceğini
Duysun artık birileri, Pülümür Vadisinden yakılan ağıtları haftalardır Vadi de adım adım gezen Yunus babamızın feryadını. Bir baba kızının cansız bedenini isterken Pülümür Vadisinden acıya düşer yürekler.
Yürekler şu yaralı yürekler ağıtlara mevzi olur.
Peş peşe yükselir sesler Pülümür artık son ver bu hasrete acıya özleme. Duyar mısın sesimizi duymalısın bence, Ağlayan kayalıklar gözyaşlarını akıtırken damlalarına tanımlamalısın işlevini aktarmalısın Kutsal Munzur’a Bir baba gezerken Pülümür vadisinde Fatiha okumak için kızının mezarı başında, bulmak ister canını cananını kırk günü aşkın süredir yakılan bu feryada Pülümür bir damlada olsa umut olmalıdır yoldaşça
Pülümür vadisinde Yunus babayı tek bırakmayan ve bizleri bilgilendiren İsmail Yoleri arkadaşımıza da teşekkür ederim.
Ferhat Güven
