-FERİDE-
Bu şiiri Macar lokantasından sana yazıyorum..
Akşam oldu, yine bastı kederlerim odamda,
Derin derin içimi çekeri of! of! derdim;
Kafamı tütseledim;
Sancaktar yokuşundan,
Ağır ağır çıkarken,
Daldım şangırtılı, şungurtulu,
Sokağa,
Gün doğmadan,
Seher yeli eserken,
Enfes bir hava vardı,
Ne iş, güç nede yoksulluk,
Aklıma gelmezdi.
FERİDE;
Kulağımda eski şarkılar, nağmeler, rubailer
Aldırmadan dinlerdim.
Sempatik sıcacık, içten samimi hoş,
Bir sevdamız vardı,
FERİDE;
Sevgi sevimli olmak; emek ister,
Seni görmeyeli, senerler geçti
Geçmişimi, geleceğimi unuttum,
Sararmış, eskimiş bir mektup yazmadın
Ağlamak ayıp değil, hatırla beni çalı kuşum
Güzelliğin dillere destandı,
Kestane renginde gözlerin vardı.
Yıkıldım, viran oldum;
Sevgimi söndürme, düşerdi aklıma gözlerin,
Ah o gözler gözler
Düşler hazinesi sayısız boyutlarda
Bir tılsımın duyulmaz şarkısını dinlerdik.
FERİDE;
Şiir şiire anlam verilirse, aşka dönüşürse,
Arzular, hatıralar dile gelirse,
Unutulmaz unutulmaz.
Çıktım yayla dağına,
Oy yaylalar, yaylalar
Çimenli yaylalar,
Yayla yaylaya bakar,
Yayla suyu yan akar,
FERİDE;
Ben derdime kaderime hep gam ektim.
Seni başkaların arasında,
Süslü, püslü giysiler içinde;
Gördükçe;
Hınzır bir gülücük dolaşırdı dudaklarımda,
Ama şimdi yanımda yoksun,
Oy yaylalar, yaylalar
Yayla yaylaya bakar
Yayla suyu yan akar,
Uykusuz gecelerimde,
Şimdi senin siperinde yaşıyorum,
Tek bana yürek borcun var,
Seninde;
Bana can borcun olsun,
FERİDE;
Buda benim milli gururum olsun…
