Tarık Akan 1973 yılında Ses Dergisi'ne verdiği röportajda "Doğu'da okuyan çocuklara kolilerle yardım yapacağım" demişti. Çocukluğunun geçtiği Erzurum ve Kayseri'de, kışın soğuğunda, sınıf arkadaşlarının delik deşik ayakkabılarla okula geldiğini, ısınmak üzere sobaya uzatılan, soğuktan moraran minicik ayakları bir türlü unutamamıştı.
HER YIL YARDIM GÖNDERDİ
Sinemaya başladıktan sonra her yıl, okullar başlamadan önce Doğu ve Güneydoğu bölgesindeki çocuklara kolilerle yardım gönderdi. Vefatına kadar, bazen kendisi gitti, bazen aracılarla gönderdi. Kaban, bot, ayakkabı, atkı, çorap ve kitaplar. Bu onun vasiyetlerinden biriydi.
ÖLÜMDEN SONRA BİLE DEVAM EDİYOR
Şimdi o vasiyetini her yıl Taş Kolej öğretmenleri ve öğrencileri yerine getiriyor. Sosyal sorumluluk projeleri olan kolilerde öğrencilerin mektupları da var. Batıdan doğuya sevgi köprüsü oluşturuyorlar. Bu yıl sevgi köprüsü Dersimye uzandı. "Bot içinde çorap, kitap içinde mektup" adlı sosyal sorumluluk projesinde bu yıl Dersim'deki köy okullarına yüzlerce çift bot, çorap, kitap ve mektup gönderildi.
