Ruh sağlığı alanından kötü haber: Onlar da psikolojileri için endişeleniyorlar. İş ve yaşam dengesi hakkında çok şey biliyorlar ama bilmekten yaşamaya geçmek o kadar kolay olmuyor. Salgın dönemindeki travmaların ardındaki
enkaza bakılırsa uzun yıllar psikolojik yapılanma gündemde kalmaya devam edecek gibi…
İş, yaşam dengesi hayatını insan acılarını hafifletmeye adamış psikologların mücadele ettiği bir şeydir.
Kendini görmezden gelmek işten bile değildir ki bu çoğu zaman psikoloji bozuyor ve somatik sağlık sorunlarına zemin hazırlıyor.
Psikologlar, psikiyatristler danışanlarına öz bakım konusunda çok destekleyicidirler. Indianapolis'teki Windrose Health Network'te davranışsal bir sağlık sağlayıcısı olan PsyD. Chelsi Day, 'Hastalarla bunun hakkında çok konuşuyoruz, ancak vaaz ettiğimiz şeyi uygulamıyoruz' diyor. Şunu yazmak içimden geliyor, bilmek bilgili, bildiğinle yaşamak bilge yapıyor.
Biz ruh sağlığı uzmanları danışanlarımız gibi hayatımızı öncelemek için programlar yapmalıyız. Mesela seans aralarında ne zaman ve ne
tür kahve içeceğimi, öğlen arası kısa bir dinlenme, uzanma molamı, ne yemek yiyeceğimi planlamak benim için iyileştirici bir öneme sahip.
New Jersey'deki Montclair Eyalet Üniversitesi'nde klinik
psikolog olan PsyD. Sandra Lewis ‘’Yeterli enerjiniz varsa, zamanınızı daha iyi kullanırsınız' diyor. 'Cep telefonlarımızı nasıl şarj ediyorsak,
kendimizi de şarj etmemiz gerekiyor.'
Kendimizi sağlıklı tutmak, hasta ve danışanlarımıza karşı
bizi sorumlu kılıyor. Tükenmişliği sürekli inceleyip duruyoruz fakat yanılgı şu
ki bu durum sadece danışanlarımız için geçerli değil. Tükenmişlik, duygusal
tükenme, duyarsızlaşma ve azalan başarı duygusu ile kendini gösteren meşru bir fenomendir. Mesele şu ki kendi doğal döngüsünde zaman zaman tükenmişliği olabileceğini bilen psikologlar kendilerine karşı daha şefkatliler. Kendini yorgun ve tükenmiş haliyle görüp kabul eden meslektaşlarım otantik
kaynaklarıyla kolayca toparlanabilirler. Neyse ki psikologlar olarak, bizden
başkalarına nesneler gibi davranıp, kendimizi makineleştirmekten daha iyi
yollar olduğunu biliyoruz. Aksi halde tükenmişken yetkin kalmak kendi
kendimizin zorbası olmak anlamına geliyor.
Görünen o ki ruh sağlığı hizmetindekiler için iş ve yaşam
arasındaki denge çok önemli. İtiraf etmek gerekirse bazen vakaların arasında o kadar yoruluyoruz ki aslında yapmaktan hoşlandığımız şeyler bile yapılacaklar listemizde bir öğe olarak kalıyor. Kendimizi sağlıklı tutmak zorundayız. Gerçek şu ki: Bu bizim için ve bize ihtiyacı olan tüm toplum için en iyi olan…
