Bartın Amasra’da meydana gelen yeraltı afeti onlarca cana mal oldu. Toprağın altında çalışan güzel insanların afete, ihmal olasılığına veya ölüm ihtimalli işlerine söyleyecek sözleri olsa bize ne diyeceklerdi, bilmiyoruz.
Fakat şunu biliyoruz ki ölüm hangi ailenin kapısından girdiyse oradaki yüreklerde gerçek bir patlama var.
Ölüme yakın olmak diye bir seçenekten uzak, ölümsüz planlarla uyanmışlardı. Ve yas… Beklenmedik anormal olaylara verilen normal tepkilerden ibaret olacak.
Ölümün bir nedenle uğramadığı insan yoktur. Fakat bir travma terapisti olarak böylesi ölümlerin hem toplum güvenliğini bozduğunu hem de kişisel odaklı donmalara neden olduğunu biliyorum. Ölümün şeklinin ölümü kabul edişle büyük bir ilişiği vardır. Ani ve soru işaretleri olan toplu kayıplarda kolektif bilinçler anlam arayacaktır. Konuyla ilgili birimlerin toplumu hızlıca gerçek bilgiyle yatıştırması çok yararlıdır. Şüpheleri elemek, acı da olsa ölümü kabul edişe yardımcı olur.
Bireysel travmalar veya bundan önceki deprem ve patlamalarda gönüllü travma terapisti olarak çalıştım. Biliyorum ki şu an içimiz yanarken ve nasıl yani derken yatışmayı beklemek doğal olan değil.
Onlarca aile için ölümün idraki kolay olmayacak.
Deprem örneklerindeki gibi yüreğimizin bir yanı her daim teyakkuzda olacak belki. Yine yapılması gerekenler konuşulacak. Yine çocukların yanında ahlar vahlar eksik olmayacak. Güven ihtiyacına körleşeceğiz. Ölüm karşısında sükûneti ihmal edeceklerimiz çok olacak.
Hukuksal boyutu benim alanım değil ancak psikolojik perspektiften bakıyorum. Travma devam ediyor. Yaşadıklarımız kötü olduğundan acıyı atlatmak ve tekrar güvende hissetmek için zamana ihtiyacımız var. Kendimizi böylesi geniş etkili olayları izlerken tetiklenebilir, uyuşmuş, kopuk ve insanlara güvenemez halde bulabiliriz.
Travma başımıza gelen değildir.
Travma şefkatli bir tanığı yokluğunda içimizde tuttuğumuz şeydir. Tam bu nedenle acı varsa şefkat de olmalıdır. Öfke elbette yasın önemli bir parçasıdır ve aynı zamanda yanımızda sağlam ve şefkatli refakatçilere ihtiyaç duyarız. Beden örtük anıları depolar ve tetiklendiğinde içimizdeki kaplanı tutamayız. Tüm hayatta kalma tepkilerimize minnet duyuyor ve acının varlığında şefkatle iyileşmeyi diliyorum.
